Laat me toch niet alleen

Laat me toch niet alleen..

 

Honden die niet alleen kunnen zijn, een lastig en helaas veel gehoord probleem. Honden kunnen overmatig gaan blaffen, wat tot klagende buren kan leiden, honden kunnen spullen in huis gaan slopen..

Hoe ontstaat verlatingsangst? En wat kun je eraan doen?

 

Waar hebben we het over?

Om het probleem op de juiste manier aan te pakken, is het belangrijk dat er eerst wordt vastgesteld wat de oorzaak van het probleemgedrag eigenlijk is. Vaak spreekt men al snel van 'verlatingsangst' bij een hond die overmatig blaft als de eigenaren van huis zijn, maar is dit ook daadwerkelijk angst? Sommige honden zijn namelijk niet bang, maar vervelen zich gewoon nogal snel en gaan dan extra alert reageren op prikkels van buiten, door bijvoorbeeld te blaffen. Of ze gaan uit verveling net dat ene mooie kussentje uit elkaar pluizen.. nu er niemand thuis is kan de hond ook niet op zijn kop krijgen en neemt hij het er even van.. 

 

Er zijn een aantal indicatoren die kunnen wijzen op verlatingsangst. Dit zijn bijvoorbeeld:

• De hele dag bij de eigenaar willen zijn, in het huis achter de eigenaar aanlopen, erg aanhankelijk
• Soms een wat onzeker karakter
• Grote onrust als de hond merkt dat de eigenaar gaat vertrekken
• Overdreven enthousiast als de eigenaar weer terug komt
• Niet willen eten tijdens het alleen zijn, ook geen lekkere snoepjes en dergelijke
• Soms onzindelijkheid tijdens het alleen zijn
• Tijdens het alleen zijn; hijgen, blaffen, piepen en/of janken, grote stress

Verlatingsangst kan zich op verschillende manieren uiten. Er zijn honden die erg gaan vocaliseren; blaffen, janken, piepen. Er zijn honden die spullen kapot gaan kauwen (kauwen werkt stressverminderend) of aan muren of deuren gaan krabben om zo te proberen weg te komen, weg van het alleen zijn. Dit zijn ingrijpende dingen waar de eigenaar en de omgeving vaak last van heeft.

Een hond kan echter ook zijn angst op een wat minder expressieve manier uiten. Door bijvoorbeeld aan zijn eigen poten te gaan likken of kauwen, vaak met huidirritatie en uiteindelijk zelfs verwondingen tot gevolg. Of de hond loopt angstig door het huis heen en weer, of gaat juist liggen bibberen in een hoekje. Voor de eigenaar en omgeving is dit minder belastend gedrag, maar voor de hond natuurlijk net zo erg.

 

Om vast te kunnen stellen of er sprake is van verlatingsangst is een filmopname altijd erg handig. Laat het filmpje zien aan een deskundige gedragstherapeut. Deze zal aan de hand van het gedrag van de hond op het filmpje, en aan de hand van het stellen van gerichte vragen kunnen vaststellen of er sprake is van verlatingsangst. 

Neem contact met ons op als je denkt dat je hond verlatingsangst heeft en je hier iets aan wilt doen.

 

Hoe ontstaat verlatingsangst?

Er kunnen verschillende oorzaken voor verlatingsangst zijn. Soms is er één oorzaak, soms een combinatie van meerdere factoren.

• De hond kan bijvoorbeeld een keer erg geschrokken zijn van iets terwijl hij alleen thuis was, en heeft de schrikervaring gekoppeld aan het alleen zijn. Dit komt nog wel eens voor bij honden die met de jaarwisseling alleen thuis worden gelaten.. Maar ook iets 'dagelijks' als een fiets die omvalt door de wind kan voor sommige honden al genoeg zijn om enorm van te schrikken.
• Er kan ineens iets veranderen in het leven van de hond, iemand gaat weer of meer werken, iemand in het huishouden kan overlijden, het leven zoals het was is ineens anders en dat geeft een gevoel van onveiligheid.
• Ouderdom, en de lichamelijke en geestelijke achteruitgang die daarbij hoort kan een hond erg onzeker maken en kan leiden tot verlatingsangst.
• Maar wat vaak een grote rol speelt is het feit dat het de hond nooit echt geleerd is om alleen te zijn. Misschien was het voorheen ook niet nodig omdat de hond altijd meeging naar het werk, of omdat er altijd wel iemand thuis was. Daarom is het aan te raden om een pup vanaf het begin af aan stapsgewijs te leren even alleen te kunnen zijn. 

Ook het ras van je hond kan meespelen. Rassen die van oudsher gefokt werden om samen met de eigenaar aan het werk te gaan gedurende de dag, kunnen nog wel eens verlatingsangst ontwikkelen. Denk bijvoorbeeld aan verschillende soorten staande jachthonden, setters, spaniëls, retrievers en herdershonden, Ook de rassen die gefokt werden voornamelijk als gezelschapshondje hebben meer kans op verlatingsangst; Shih Tzu, Malteser, Pekinees, etc. 

 

Wat kun je eraan doen?

Verlatingsangst is een probleem waarbij je veel doorzettingsvermogen en geduld moet hebben wil je het goed oplossen. Vraag hulp aan een deskundige kynologisch gedragstherapeut, deze zal  jouw specifieke situatie bekijken en je passend advies kunnen geven. 

Onderdeel van de therapie zal in ieder geval zijn om de hond stapsgewijs te leren wat zelfstandiger te worden. Dit begint al terwijl de eigenaar nog gewoon thuis is. Laat de hond niet meer continu op schoot of aan je voeten liggen, maar geef hem een eigen fijne, comfortabele ligplaats en leer hem daar even te gaan liggen. Stapsgewijs wordt dit uitgebreid naar alleen in een kamer zijn, en even de voordeur uit. Dit moet echt in kleine stapjes gedaan worden om te voorkomen dat de hond terugschiet in stress en angst.

 

In sommige gevallen kan gedragsmedicatie de therapie ondersteunen. Overleg dit altijd met een kynologisch gedragstherapeut en natuurlijk de dierenarts. Voor sommige honden werken homeopathische middelen of voedingssupplementen ook goed.

 

Je merkt wel, verlatingsangst is een complex probleem, waar geen 'standaard' oplossing voor is. Elke hond is uniek, en daarom kijken wij altijd naar jouw hond, luisteren naar jouw verhaal en houden rekening met jouw situatie in het opstellen van een therapieplan. Dit om zo goed en zo snel mogelijk te komen tot een oplossing voor het probleem!

 

Heeft jouw hond problemen met alleen zijn? Help je hond, neem contact op!